Hypoxemie is de eerste fase van zuurstofgebrek. In een later stadium kan dit overgaan naar hypoxie en zelfs asfyxie. Tijdens hypoxemie daalt de zuurstofverzadiging van het arteriële bloed, maar blijven de functies van de cellen en organen intact.
Foetale hypoxemie en/of acidemie treedt vaker op in het geval van:

  • Intra-uteriene groeiachterstand (IUGR)
  • Vroeggeboorte
  • Serotiniteit
  • Zwangerschapscomplicaties (zoals pre-eclampsie)
  • Meconiumhoudend vruchtwater
  • Intrapartaal bloedverlies
  • Chorioamnionitis
  • Foetale sepsis
  • Gebruik van uterusstimulantia

De eerste stap in de foetale verdediging tegen hypoxemie is een efficiëntere opname van zuurstof door de foetale rode bloedcellen. Verminderde activiteit van de foetus, met andere woorden een afname van foetale bewegingen en ademhaling, kan dienen als een extra verdedigingsmechanisme.
Uiteindelijk kan een afname van de foetale groeisnelheid een onderdeel worden van de verdediging tegen langdurige hypoxemie. Al deze reacties verminderen de behoefte aan zuurstof omdat de energiebehoefte daalt. Als gevolg daarvan wordt de energiebalans in stand gehouden. De foetus kan een situatie van beperkte hypoxemie dagen of soms weken verdragen.
Indien de zuurstofverzadiging verder afneemt kunnen de verdedigingsmechanismen van de foetus tekortschieten om de energiebalans in stand te houden. De foetus kan dan overgaan van de hypoxemiefase naar de hypoxiefase. Dit betekent dat het zuurstofgebrek nu vooral begint te werken op de perifere weefsels.