De vocht- en elektrolytenhuishouding wordt met name gereguleerd door de nieren. Dit is een vitaal proces in het lichaam, want stoornissen in deze huishouding hebben vaak ernstige gevolgen. Bij een stoornis in de vochthuishouding kan bijvoorbeeld teveel vocht in het bloed worden vastgehouden, wat leidt tot decompensatie van het hart, of juist te weinig, wat hypoperfusie van andere orgaansystemen als gevolg kan hebben. Een te hoog kaliumgehalte, een bekend voorbeeld is van een levensbedreigende elektrolytstoornis, kan leiden tot fatale hartritmestoornissen.
In dit orgaansysteem wordt de fysiologie en pathofysiologie van de vocht- en elektrolytenhuishouding besproken. Bij het klinisch redeneren rondom dit stelsel geven we onder meer de termen osmolariteit, elektrolytstoornissen, nierfunctie RAAS, diuretica, excretie, reabsorptie en klaring een centrale plek.